In de eerste week van augustus speel ik altijd kamermuziek. Dan ben ik 5 dagen achtereen achter mijn cello te vinden. Vanuit die positie is het mooi om de eerste en tweede viool te observeren. Toevallig had ik afgelopen maand een gesprek, waarbij een van mijn gesprekspartner zei: “ik speel maar de tweede viool.”
Mijn reactie “onderschat de tweede viool niet” verraste hem zichtbaar. Het bijzondere van de tweede viool in een orkest of strijkkwartet is dat ‘ie soms wat onzichtbaar lijkt, maar een hele belangrijke rol heeft. Als de eerste viool de melodie speelt, leidt de tweede viool de begeleiding. Soms speel je samen met de eerste viool de melodie en geef je er kleur aan. Jij kunt ervoor zorgen dat de eerste viool extra geïnspireerd raakt en dat het publiek met tranen in de ogen zit te luisteren. Jij geeft ruimte, zodat de eerste viool de vrijheid heeft om te spelen zoals ‘ie wil. Jij drijft ook de melodie naar een volgende climax en laat dan weer los waar nodig. Tweede viool spelen is dus leiderschap tonen, juist omdat je het uit die positie niet verwacht.
Ken jij de tweede violen uit je eigen organisatie? Ik ben benieuwd naar hun verhalen en help je graag daarmee je organisatie te verbeteren. Hoe? Neem dan contact met mij op.
Deze blog verscheen eerder als bericht op LinkedIn
